Kwento Ni Dr. Rose Torres-Yu

Disclaimer: This post is for educational purpose only. This work is copyrighted by the author.

Kilalang-kilala siMang Anton sa nayon ngPalong-Palong. Siya angmay pinakamagandanghalamanan doon.

Isang umaga, natigil sa pagdidilig si Mang Atong.�Ano ang nangyari rito? Bakit kayo nagkakagulo?Tanong ni Mang Atong.�Dumating po si Tipaklong na gutom na gutom.Kasama niya ang tropa at dito sila lumusong,� sagot niIlang-Ilang.

Madaling-arawlumulusob ang mga iyonhabang masarap angkaniyang tulog. Pinaalalaniya kay Aling Bebang nagisingin siya nang masmaaga kinabukasan.

Tahimik at malalimang idlip ng mga pananim.Dahan-dahan siyangnaglakad papuntang gulayanhabang nagmamanman.

Maingay atnagkakagulo roon.Dito naman palanagpista ang mgatamad!

Hindi natulog si MangAtong nang gabing iyon.Walang mintis ang kanyangpatibong. Habang kumakainng sariwang kangkong,nahuli si Tipaklong.Takbuhan naman ang mgakasamang kampon.Huwag kang mag- alala, pakakawalan dinkita,sabi ni Mang Atong.

Maawa ka na,magugutom ako dito.Huwag mo akong ikulong.

Kung papayag ka, pakakainin kita. Kakalagin ko narin ang tali ng iyong mga paa. Pero magtrabaho ka,kapalit ng pagkain at pagtira.Bumilis ang takbo ng dugo ni Tipaklong.Kahit ano, gagawin ko, malakas ang kanyangtugon.

Binungkal niya ang lupa at dinilig ang mga halaman.Tumutulong si Tipaklong kay Mang Atong araw-arawmula noon. Naging kaibigan niya si Petsay,Talong,Sigarilyas at Okra. Kapag oras ng pahingaynagkakantahan sila habang naggigitara siya.

Minsan silanginabutang ganoon niMang Atong. Sa isangkumpas, huminto anglahat. Nakahanda silasa galit na akala.Ngunit, ngumiti iyon atnagsabing Magalingka palang tumugtog.Kung magtatagal ka pa,ibibili kita ng gitara.

Ngumiti ang mga mata ni Tipaklong. Mula nooysumipag pa siyang lalo.

Laging nakatawa si Gumamela. Madalaskumakanta si Okra. Tuwi-tuwinay patalun-talon siTalong. Kaagad-agad namang napapasayaw sina Petsayat Sigarilyas.Mula noon, lalong dumami ang mgabulaklak niyang dilaw at bumilog ang kanyangmga bunga.

Lalong gumanda anghalamanan at gulayan ninaMang Atong at Aling Bebang.Napansin ito ng mgataganayon ng Palong-Palong.Nagtataka rin sila kung bakitlalo pang sumipag at lumakasang mag-asawa.

Naging bukambibigtuloy sa nayon. Gamot sapanghihina at pagtandaang pag-aalaga nghalaman.

Isang araw, kinausap ngmag-asawa si Tipaklong.Labis-labis na angpagsisilbi mo sa aming hardin.Maaari ka nang umuwi kungibig mo, malungkot ang tinigni Mang Atong.At hindi sapat angpasasalamat namin sapambihira mong sipag,dagdag ni Aling Bebang.

Hindi ko gustongumuwi. Ito lang ang akingtahanan,malungkot ang tinigni Tipaklong.Huhusayan kopa ang pag-aalaga sa mgahalaman. Pagkain koy sigebawasan. Nalungkot ang mganakikinig na halaman.

Ito na ang tahanan mo,kung gayon, masayang tugonng mag-asawa. Pareho rin angpagkain ni Tipaklong.Dadagdagan pa ang oras ngpahinga kung kailangan niya.Tumalon nang tumalon satuwa si Tipaklong.

Mula noon kapagmay nagtatanong,Anohong abono angipinaiinom ninyo sahalaman, Mang Atong? Nakangiti siyangtutugon:Kayo na angmagkaroon nghardinerong Tipaklong!