Indarapatra at Sulayman (Buod)

Noong unang panahon sa kanlurang bahagi ng Mindanao matatagpuan ang kaharian ng Mantapuli. Ito ay pinamumunuan ng isang matapang at makapangyarihang haring si Indarapatra.

Unang nalaman ng hari ang kaguluhang naganap sa labas ng kanyang teritoryo isang araw. Inihagis niya ang kanyang mahiwagang kris (Juru Kapal) sa direksyon ng bundok Matuntun. Pagdating niya sa bahay, nagbalita si Juru Kapal kay Indarapatra.

Ang mga taga-Magindanao ay pinupupog ng mga halimaw na nagdudulot ng kalituhan at takot sa mga mamamayan doon. Ang halimaw na banta ay nais na mawala ni Indarapatra at dahil dito ang kapatid na Sulayman ay binigyan niya ng utos na sugpuin ang mga ito.

Nagtanim ng mahiwagang halaman si Indarapatra bago umalis si Sulayman. Ito ay magsisilbing babala sa kalusugan ng kapatid sa laban. Mamamatay din si Sulayman kung mamatay ang halaman.

Naglakbay si Sulayman dala ang kanyang Vinta, at ang una niyang hintuan ay ang Bundok ng Katalinuhan. Natuklasan niya dito namumugad si Kurita, ang halimaw na kumakain ng tao na may limang paa. Matapos ang matagal at nakamamatay na pakikibaka, sa wakas ay sinaksak ni Sulayman si Kurita gamit ang isang “Kris”. Nagwagi sa halimaw si Sulayman.

Ang sumunod na pinuntahan ni Sulayman ay ang mala-tao na halimaw na si “Tarabusaw”. Hiniling niya sa kanya na umalis sa Magindaano at itigil ang pagbabanta at pananalakay sa mga tao. Hindi nakinig si Tarabusaw, sa halip ay inaway siya nito at nagpambuno ang dalawa hanggang tuluyang namatay sa laban ang halimaw.

Upang mahanap ang natitira pa sa mga nabubuhay na nilalang, ipinagpatuloy ni Sulayman ang kanyang ekspedisyon. Pagdating niya sa Bundok Bita, napansin niya ang maraming kalansay at naaagnas na mga labi ng tao. Ang lugar ay biglang dumilim, at ang mapaghiganti na ibong "Pah" ay lumitaw. Mabilis na iginuhit ang kanyang talim, pinutol ni Sulayman ang napakalaking pakpak ng halimaw.

Nagwagi si Sulayman, ngunit sa kasamaang palad ang pakpak ng tagapaghiganti na si Pah ay bumangga sa kanyang katawan na naging sanhi ng kanyang kamatayan.

Mula sa kaharian ng Mantapuli, nakita kaagad ni Indarapatra ang pagkatuyo ng mahiwagang halaman. Dahil dito, agad niyang hinanap ang kanyang kapatid, at sa bundok ng Bita ay natagpuan niya ang bangkay ni Sulayman.

Niyakap niya ang kanyang kapatid na walang buhay at umiyak. Siya ay nanalangin at nagsumamo sa Diyos na ibalik ang buhay ni Sulayman, at ang langit ay nakinig sa kanya. Mula sa di kalayuan ay may bumubulusok na tubig.

Agad niya itong pinainom kay Sulayman. Nabuhay muli ang kanyang kapatid at dahil sa takot ay inutusan siyang bumalik sa kaharian at siya na lang ang maghahanap sa natitirang halimaw.

Narating ni Indarapatra ang bundok ng Guryan, dito niya nakilala si Balbal. Isa-isang pinutol ni Indarapatra ang pitong ulo ng halimaw hanggang sa isa na lamang ang natira. Nakatakas ang halimaw at hindi niya ito nagawang patayin ng tuluyan.

Nagkaroon ng katahimikan sa Magindanao, lumaganap ang kabayanihang ginawa ni Indarapatra, dahil dito pinakasalan ng Raha ang kanyang anak na prinsesa kay Indarapatra bilang regalo.

Ang epiko ng mga taga-Mindanao ay kilalang kilala si Indarapatra. Dito makikita ang tiyaga ng mga mandirigma sa nabanggit na rehiyon. Kitang-kita rin na ang kanilang katapangan ay udyok ng kanilang taglay na pagmamahal, partikular na sa kanilang pamilya.

Iba pang babasahin:

Cupid and Psyche (English Version)

Rama at Sita (Buod ng Epiko)

​