Home / Ang Alamat Kung Bakit Maitim ang Kalabaw
Ang Alamat Kung Bakit Maitim ang Kalabaw
Noong unang panahon, sa isang malawak na kapatagan, may isang kaharian kung saan naninirahan ang iba't ibang hayop. Noon, ang lahat ng kalabaw ay may maputing balat at napakaganda ng kanilang balahibo. Sila ay hinahangaan ng lahat ng hayop sa kagubatan dahil sa kanilang malinis at makintab na kutis.
Sa kahariang iyon, may isang batang kalabaw na nagngangalang Kalib. Siya ay matalino, masipag, ngunit may kaunting kayabangan. Lagi niyang ipinagmamalaki ang kanyang puting balahibo sa ibang hayop, lalo na sa kanyang matalik na kaibigang si Kiko, isang matiyagang baka.
Isang araw, nag-utos ang Bathala sa lahat ng hayop na pumunta sa ilog upang kumuha ng tubig para sa kanilang bayan. Ang tubig na iyon ay may kakayahang magbigay ng masaganang ani at matabang pastulan para sa kanilang pagkain.
Dali-daling pumunta si Kiko sa ilog at nagsimulang mag-igib ng tubig gamit ang kanyang sungay. Sinikap niyang makakuha ng maraming tubig upang makatulong sa kanilang bayan. Samantalang si Kalib ay nagpatumpik-tumpik at sinabing, “Hindi na ako kailangang magpagod. Ako ang pinakamaganda at pinakamalakas dito, kaya’t kahit wala akong gawin, hahangaan pa rin ako.”
Habang abala ang ibang hayop sa pag-iigib, si Kalib ay nagpasya pang maglaro sa tabi ng ilog. Tumalon-talon siya sa tubig at nilibang ang sarili sa pagsasalamin sa malinaw na agos ng ilog. Hindi niya napansin na ang tubig ay dumudumi at nagiging maputik dahil sa kanyang paglalaro.
Pagbalik sa kanilang bayan, napansin ng ibang hayop na ang tubig sa kanilang lalagyan ay hindi na malinaw kundi kulay kayumanggi na! Galit na lumapit ang Bathala kay Kalib at sinabing, “Ikaw ang dahilan kung bakit nadumihan ang tubig na dapat sana'y magbibigay ng kasaganaan sa inyong bayan. Dahil sa iyong kayabangan at kapabayaan, bibigyan kita ng aral.”
Pagkasabi nito, bumagsak mula sa langit ang isang malakas na ulan na may kasamang maitim na usok. Agad nitong tinakpan ang maputing balahibo ni Kalib at ginawa itong maitim. Sinubukan niyang hugasan ang sarili sa ilog, ngunit hindi na niya naibalik ang dati niyang kulay.
Mula noon, ang lahat ng kalabaw ay naging maitim bilang tanda ng parusa ni Bathala kay Kalib. Ang kanyang kulay ay naging paalala sa lahat na ang kayabangan at katamaran ay may kapalit na parusa.
Gayunpaman, natutunan ni Kalib ang kanyang aral. Naging mas masipag siya at tinulungan ang ibang hayop sa kanilang gawain. Dahil dito, kinilala ang mga kalabaw bilang "kasama ng magsasaka" sapagkat sila’y masisipag at mapagkakatiwalaan sa pagsasaka at paggawa sa bukid.
At iyon ang alamat kung bakit maitim ang kalabaw.
Narito ang limang aral na maaaring makuha sa alamat na “Kung Bakit Maitim ang Kalabaw”:
1. Huwag maging mayabang – Ang kayabangan ay hindi nagdadala ng tunay na tagumpay. Sa halip, mas mahalaga ang pagpapakumbaba at pagtutulong sa iba.
2. Ang katamaran ay may kapalit na parusa – Ang hindi pagtupad sa responsibilidad ay maaaring magdulot ng masamang epekto hindi lamang sa sarili kundi pati na rin sa iba.
3. Ang pagsunod sa utos ay mahalaga – Dapat pahalagahan ang mga utos ng mas nakatataas, lalo na kung ito’y para sa ikabubuti ng lahat.
4. Ang kasipagan ay may gantimpala – Sa halip na maging tamad at pabaya, mas mabuting magsumikap, dahil ang pagsisikap ay may kaakibat na biyaya.
5. Ang kagandahan ay hindi mahalaga kung walang mabuting ugali – Ang panlabas na anyo ay maaaring magbago, ngunit ang mabuting kalooban at asal ang tunay na nagpapahalaga sa isang nilalang.
Iba pang mga babasahin:
Ang Palaka at ang Kalabaw (Buod ng Pabula)